بررسی نکاتی که برای آگاهی از قابل بازیافت بودن محصول پلاستیکی تولیدی خودتان باید بدانید. البته که ما قبلا در مورد بازیافت مفصل صحبت کردیم.
در دوران شیوع ویروس کرونا، مسائل مربوط به بسته‌بندی‌های پلاستیکی تا حدی جایگاه خود را از دست داد. اما زمان زیادی طول نمی‌کشد تا این موضوع دوباره داغ شود.
هرجا صحبت از مسائل مربوط به محیط‌زیست و پلاستیک باشد، بازیافت اولین موردی است که به ذهن می‌رسد. سردرگمی میان اینکه چه چیزی می‌تواند بازیافت شود و چه چیزی نمی‌تواند، در میان مصرف‌کنندگان بیداد می‌کند. جالب اینجاست که این سردرگمی فقط به مصرف‌کنندگان محدود نمی‌شود. بسیاری از صاحبان برندها، به ویژه برندهای کوچکتر، دانش لازم برای راهنمایی مصرف‌کنندگان را ندارند.
5 نکته مهم در قابل بازیافت بودن محصول پلاستیکی
در ادامه پنج نکته برای بررسی اینکه آیا می‌توان بسته‌بندی انعطاف‌پذیر شما را قابل بازیافت دانست، بیان می‌کنیم. ممکن است این نکات برای برخی پیشکسوتان این صنعت ابتدایی به نظر برسد اما افراد بسیاری در حوزه تولید پلاستیک هستند که نیاز است این مطالب را به زبان ساده درک کنند.
1- آشنایی با ساختار فیلم: اگرچه ساختار فیلم یک مساله اساسی محسوب می‌شود اما تولیدکنندگانی هستند هنوز وقت کافی برای شناخت درست ” ساندویچ فیلم” تولیدی خود صرف نکرده‌اند. تک‌لایه است، کوستروژن است یا لمینیت؟ یا یک ماده روی کواکستروژن لمینیت شده است؟ هر کدام از لایه‌ها از چه چیزی ساخته شده‌اند؟ آیا برخی از این مواد بازیافت‌پذیر هستند و برخی دیگر نه؟ آیا می‌توان ساختار را به نحوی اصلاح کرد که قابل بازیافت باشد؟
2- جزئیات مسیر بازیافت: آیا در صورت ریختن زباله پلاستیکی درون سطل‌های زباله کنار خیابان می‌توان به بازیافت شدن آن مطمئن بود یا راه دیگری (مانند تحویل به فروشگاه‌های مواد غذایی) برای اطمینان از انتقال آن به کارخانه‌های بازیافت وجود دارد؟ اگر برند تجاری شما در تلاش است تا قابلیت بازیافت را به مشتریان خود ارائه دهد، باید با نتیجه نهایی به درستی آشنا باشید. آیا از آنها می‌خواهید که مواد را در سطل بازیافت قرار دهند یا نیاز است آن را به جای دیگر ببرند؟ حتما پیش از آن‌که ادعایی کنید، از درستی آن مطمئن شوید.
3- بررسی راهنمای طراحی انجمن بازیافت پلاستیک (APR): این راهنما، جامع‌ترین منبع توصیف‌کننده توصیه‌های صنعت بازیافت پلاستیک در بازار امروز است. یک ماده بر اساس تعریف APR قابل بازیافت است، اگر:
- حداقل 60 درصد از مصرف‌کنندگان یا جوامع به سیستم جمع‌آوری آن کالا برای بازیافت دسترسی داشته باشند.
- این محصول را بتوان به درستی در یک دسته‌بندی مشخص از انواع پلاستیک‌های استاندارد تولیدی در صنعت قرار داد تا روش بازیافت آن به راحتی قابل تشخیص باشد.
- این محصول بتواند از طریق روش‌های معمول بازیافت با هزینه موثر به یک ماده پلاستیکی دیگر تبدیل شود که قابلیت تولید یک محصول مناسب جدید را داشته باشد.
4- آشنایی با برچسب ” چگونگی بازیافت” : از برچسب‌های “چگونگی بازیافت” بر روی محصولات برای ارائه دستورالعمل‌هایی برای جلوگیری از انتقال مواد قابل بازیافت با ارزش به محل دفن زباله استفاده می‌شود. توضیحاتی مانند محل مناسب برای دورریز این زباله‌ها یا روش آماده کردن این زباله‌ها برای بازیافت مانند خالی بودن ظروف، شستشوی آن یا جدا کردن درب از بطری و غیره، روی این برچسب‌ها درج می‌شود.
5- ارتباط با تولیدکنندگان رزین: پیشرفت سریع فناوری رزین و تولید فیلم باعث شده است تا گاهی رزین تولید شده در سال قبل قدیمی محسوب شود. شرکت‌ها پیوسته در حال کشف روش‌هایی هستند تا بتوان مواد پلاستیکی را راحت‌تر بازیافت کرد. اگرچه بیشتر صاحبان برندها معمولاً تا این حد دقیق نمی‌شوند؛ اما به نفع شماست که با تأمین‌کننده فیلم و منبع رزین آن کار کنید تا اطمینان حاصل کنید که بسته‌بندی شما از مشخصات محیطی مطلوبی برخوردار است.
برای آشنایی بیشتر با هلدینگ تولید ظروف یکبار مصرف کلیک نمایید.
نوشته: ویکی شیمی
